معنی پشت و پناه در فرهنگ فارسی عمید

کنایه از پشتیبان، حامی، مددکار، یار و یاور، نگهبان

معنی پشت و پناه در لغت نامه دهخدا

مددکار. یاریگر. حامی. ظهیر. ثِمال. (مهذب الاسماء) :، بهر کار پشت و پناهم توئی، نمایندۀ رای و راهم توئی.، فردوسی.، بیامد ترا کردپشت و پناه، کنون زو چه دیدی که بردت ز راه.، فردوسی.، که هستی تو پشت و پناه سپاه، ز تو برفرازند گردان کلاه.، فردوسی.، ای مرا سایۀ درگاه تو سرمایۀ عمر، وز بلاها و جفاهای جهان پشت و پناه.، فرخی.، از پرستیدن آن شاه که دست و دل اوست، جود را پشت و پناه و امن را یسر و یسار.، فرخی.، هرچند شها پشت و پناه ضعفائی، دانی که دعای ضعفا پشت و پناه است.، سوزنی.، سری که خلق جهان را دل است و پشت و پناه، امین دین اله است وسعد ملکت شاه.، سوزنی.، فتادگان جهان را سری و پشت و پناه، که خائفان جهان را پناه تست رجا.، ابوالعلاء گنجه ای.، ما را عجب از پشت و پناهی بود آن روز، کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم.، سعدی.، خدا پشت و پناهتان، خدا پشت و پناه شما. دعائی است